مدل منطق فازی در تخمین قابلیت انتقال آبخوانها مطالعه موردی: دشت تسوج

این مطالعه یک مدل منطق فازی مرکب نظارت شده  (scfl)برای تخمین قابلیت­انتقال در آبخوان دشت تسوج ارائه می کند. تخمین قابلیت­انتقال به ویژه در آبخوان ناهمگن بسیار پرهزینه و وقت گیر است. در این مطالعه، برای تخمین قابلیت­انتقال با استفاده از داده های هیدروژئولوژیکی و ژئوفیزیکی از مدل های فازی مانند ممدانی(mfl)، لارسن  (lfl)  و ساگنو (sfl) استفاده شد. این مدل ها، نتایج مشابهی در تخمین قابلیت­انتقال در دشت تسوج ارائه دادند.  لذا به جای انتخاب مدل برتر از مدل scfl برای برای ترکیب نتایج سه مدل منفرد فازی استفاده شد. برای استفاده همزمان از مزایای هر سه مدل مذکور، ترکیب غیر خطی از خروجی مدل های فازی برای ایجاد یک مدل منطق فازی مرکب نظارت شده به کار گرفته می شود. مدل مذکور از یک شبکه عصبی مصنوعی برای تخمین قابلیت­انتقال بر اساس خروجی سه مدل فازی استفاده می کند. نتایج نشان داد مدل scfl ارائه شده، توانست نسبت به روش های مدل منطق فازی مرکب ساده، که از روش ترکیب کننده خطی سود می بردند، بهتر عمل کند. همچنین نتایج نشانگر برتری نتایج مدل scfl نسبت به هر یک از مدل های فازی بودند.